"Εκείνα που εντέχνως διαλέγουμε να ξεχνάμε"
Κοινωνικής Λειτουργού
Αγαπημένη λέξη της επικαιρότητας των τελευταίων εβδομάδων που μονοπωλεί συζητήσεις, σχολιασμούς, ολόκληρα τηλεοπτικά δελτία, ειδικές ενημερωτικές εκπομπές, πολιτικές συζητήσεις κλπ κλπ είναι το γνωστό σε όλους μας και πλέον μέρος της καθημερινότητας ΔΝΤ(βλέπε Διεθνές Νομισματικό Ταμείο).
Πολλοί είναι αυτοί ανάμεσα τους τηλεοπτικά πρόσωπα, πολιτικοί αναλυτές, βουλευτές, πολιτευτές, τηλεοπτικοί μαϊντανοί και πλήθος άλλων «ασχέτων»-ας μου επιτραπεί ο χαρακτηρισμός- που προσπάθησαν να αναλύσουν τα φαινόμενα των καιρών. Επίσης, πολλοί ήταν και είναι – ανάμεσα τους και εγώ πολύ πιθανά και αρκετοί από εσάς- που υπομονετικά στην αρχή παρακολούθησαν τις εξελίξεις που στην πορεία όμως η πρακτική της υπομονής αποδείχθηκε ανώφελη και το «υπομονετικά» μας οδήγησε στην οργή και την αηδία για όλα αυτά που εμείς οι ίδιοι επιτρέψαμε, τις επιλογές που κάναμε-όχι μόνο τις πολιτικές. Για τους μαϊντανούς που αφήσαμε να μας μονοπωλούν τη ζωή και την καθημερινότητα.
Σύμφωνα με πανελλαδική δημοσκόπηση της GPO(2010)¹, που παρουσίασε η εκπομπή «Ανατροπή» του MEGA τη Δευτέρα το βράδυ, μετά την προσφυγή της Ελλάδας στο ΔΝΤ, μόνο το 4% του ελληνικού λαού θεωρεί ότι για τη σημερινή κατάσταση της οικονομίας φταίει η παγκόσμια οικονομική κρίση, ένας περίπου στους δύο, δηλαδή το 54,3%, πιστεύει αυθόρμητα ότι φταίμε όλοι μαζί και οι υπόλοιποι επιμερίζουν τις ευθύνες στις προηγούμενες κυβερνήσεις. Ενθαρρυντικό, έχω να πω, το γεγονός ότι τα επίπεδα της αυτοκριτικής μας αρχίζουν να μεγαλώνουν μαζί με τα φαινόμενα των καιρών.
Παρέμβαση με δήλωση του είδαμε και από τον μουσικοσυνθέτη μας, το Μίκη Θεοδωράκη εκφράζοντας ότι όλο αυτό μοιάζει να είναι ένα καλοστημένο παιχνίδι εναντίον της Ελλάδας «..με αποτέλεσμα την απώλεια της εθνικής μας αυτοτέλειας και μαζί της την διεθνή ταπείνωση».
Θα μου επιτρέψετε να μην μπω στην διαδικασία της αναγωγής της κρίσης και της κατάστασης που βιώνουμε ως άλλο ένα καλοσκηνοθετημένο παιχνίδι εναντίον της χώρας μας. Ούτε να δεχθώ το εγκώμιο περί αξιοπρέπειας, ελληνικής και εθνικής, όταν ένα ολόκληρο έθνος για χρόνια οδηγούσε μόνο του στην αυτοκαταστροφή τους πολίτες του με την ταυτόχρονη συγκατάθεση τους φυσικά. Όταν σαν κράτος, σαν λαός και σαν πολίτες οδηγούμασταν σε ένα τρόπο ζωής εδώ και δεκαετίες προσπαθώντας να ικανοποιήσουμε τις φιλάρεσκες μας ανάγκες (υπαρκτές ή επίπλαστες), όταν βρισκόμαστε σε λήθαργο για χρόνια για το τι έρχεται, όταν κοπιάζαμε να τελειώσουμε το σχολείο, να πάμε στο πανεπιστήμιο, να κουτσοτελειώσουμε και πάρουμε το πτυχίο και μετά να συνεχίσουμε σπουδάζοντας πάλι για το μεταπτυχιακό-διδακτορικό εάν αντέχαμε. Ωστόσο, κανένας ίσως από εμάς δεν κατάλαβε τι σημαίνει να παλεύεις πραγματικά για τις ανάγκες σου.
Παρατηρώ μέρες τώρα σχόλια, χιουμοριστικές ομάδες και σελίδες στα διάφορα μέσα κοινωνικής διαδικτύωσης περί του ΔΝΤ και του αύριο για αυτή την χώρα. Ακόμα σε αυτή την χώρα ζούμε εμείς και για ό,τι συμβαίνει- ευτυχώς ή δυστυχώς - φταίμε εμείς, αλλά και για ό,τι γίνει από δω και πέρα εμείς είμαστε αυτοί που το ορίζουμε…Είναι πολλά εκείνα που πρέπει να ξεχάσουμε πριν ρίξουμε πάλι το φταίξιμο στην ξένη απειλή και στην κατακαϋμένη Ελλαδίτσα μας πάλι.
Kι όπως εύστοχα σχολιάζει ο δημοσιογράφος κ.Σταύρος Θεοδωράκης στο άρθρο του «Όσα Πρέπει Να Ξεχάσουμε»², μάλλον είναι μεγάλη η λίστα για τους περισσότερους από εμάς. Πρέπει να ανατρέξουμε πρώτα στο ρουσφέτι που ζητήσαμε, τα φακελάκια στα Νοσοκομεία, την ουρά στην εφορία, την γραφειοκρατία, την εθνική μας πορνοστάρ που γυρνάει από Υπουργείο σε Υπουργείο με λιμουζίνα και τόσα άλλα. Όλα αυτά που εμείς ακόμα συντηρούμε.
Όχι όμως μιλώντας για «αξιοπρέπεια». Η αξιοπρέπεια χάθηκε ανάμεσα στα διακοποδάνεια, τα δώρα κι άλλα εισαγόμενα καταναλωτικά αγαθά πολυτελείας που αγαπήσαμε όλοι τόσο. Η αξιοπρέπεια χάθηκε ίσως ανάμεσα στις πολιτικές μας επιλογές και στην εμμονή μας να μην βάζουμε μυαλό. Η αξιοπρέπεια χάθηκε ή μάλλον έγινε «διαθέσιμη» σε εκείνη την διαφήμιση γνωστής ελληνικής τραπέζης που μας προέτρεπε να κάνουμε το «ξεκίνημα» μας με ασφάλεια… Χάθηκε στην καπιτονέ μπερζέρ και την «αρχοντικιά» ροτόντα…
¹ http://assets.tovima.gr/fiΠολλοί είναι αυτοί ανάμεσα τους τηλεοπτικά πρόσωπα, πολιτικοί αναλυτές, βουλευτές, πολιτευτές, τηλεοπτικοί μαϊντανοί και πλήθος άλλων «ασχέτων»-ας μου επιτραπεί ο χαρακτηρισμός- που προσπάθησαν να αναλύσουν τα φαινόμενα των καιρών. Επίσης, πολλοί ήταν και είναι – ανάμεσα τους και εγώ πολύ πιθανά και αρκετοί από εσάς- που υπομονετικά στην αρχή παρακολούθησαν τις εξελίξεις που στην πορεία όμως η πρακτική της υπομονής αποδείχθηκε ανώφελη και το «υπομονετικά» μας οδήγησε στην οργή και την αηδία για όλα αυτά που εμείς οι ίδιοι επιτρέψαμε, τις επιλογές που κάναμε-όχι μόνο τις πολιτικές. Για τους μαϊντανούς που αφήσαμε να μας μονοπωλούν τη ζωή και την καθημερινότητα.
Σύμφωνα με πανελλαδική δημοσκόπηση της GPO(2010)¹, που παρουσίασε η εκπομπή «Ανατροπή» του MEGA τη Δευτέρα το βράδυ, μετά την προσφυγή της Ελλάδας στο ΔΝΤ, μόνο το 4% του ελληνικού λαού θεωρεί ότι για τη σημερινή κατάσταση της οικονομίας φταίει η παγκόσμια οικονομική κρίση, ένας περίπου στους δύο, δηλαδή το 54,3%, πιστεύει αυθόρμητα ότι φταίμε όλοι μαζί και οι υπόλοιποι επιμερίζουν τις ευθύνες στις προηγούμενες κυβερνήσεις. Ενθαρρυντικό, έχω να πω, το γεγονός ότι τα επίπεδα της αυτοκριτικής μας αρχίζουν να μεγαλώνουν μαζί με τα φαινόμενα των καιρών.
Παρέμβαση με δήλωση του είδαμε και από τον μουσικοσυνθέτη μας, το Μίκη Θεοδωράκη εκφράζοντας ότι όλο αυτό μοιάζει να είναι ένα καλοστημένο παιχνίδι εναντίον της Ελλάδας «..με αποτέλεσμα την απώλεια της εθνικής μας αυτοτέλειας και μαζί της την διεθνή ταπείνωση».
Θα μου επιτρέψετε να μην μπω στην διαδικασία της αναγωγής της κρίσης και της κατάστασης που βιώνουμε ως άλλο ένα καλοσκηνοθετημένο παιχνίδι εναντίον της χώρας μας. Ούτε να δεχθώ το εγκώμιο περί αξιοπρέπειας, ελληνικής και εθνικής, όταν ένα ολόκληρο έθνος για χρόνια οδηγούσε μόνο του στην αυτοκαταστροφή τους πολίτες του με την ταυτόχρονη συγκατάθεση τους φυσικά. Όταν σαν κράτος, σαν λαός και σαν πολίτες οδηγούμασταν σε ένα τρόπο ζωής εδώ και δεκαετίες προσπαθώντας να ικανοποιήσουμε τις φιλάρεσκες μας ανάγκες (υπαρκτές ή επίπλαστες), όταν βρισκόμαστε σε λήθαργο για χρόνια για το τι έρχεται, όταν κοπιάζαμε να τελειώσουμε το σχολείο, να πάμε στο πανεπιστήμιο, να κουτσοτελειώσουμε και πάρουμε το πτυχίο και μετά να συνεχίσουμε σπουδάζοντας πάλι για το μεταπτυχιακό-διδακτορικό εάν αντέχαμε. Ωστόσο, κανένας ίσως από εμάς δεν κατάλαβε τι σημαίνει να παλεύεις πραγματικά για τις ανάγκες σου.
Παρατηρώ μέρες τώρα σχόλια, χιουμοριστικές ομάδες και σελίδες στα διάφορα μέσα κοινωνικής διαδικτύωσης περί του ΔΝΤ και του αύριο για αυτή την χώρα. Ακόμα σε αυτή την χώρα ζούμε εμείς και για ό,τι συμβαίνει- ευτυχώς ή δυστυχώς - φταίμε εμείς, αλλά και για ό,τι γίνει από δω και πέρα εμείς είμαστε αυτοί που το ορίζουμε…Είναι πολλά εκείνα που πρέπει να ξεχάσουμε πριν ρίξουμε πάλι το φταίξιμο στην ξένη απειλή και στην κατακαϋμένη Ελλαδίτσα μας πάλι.
Kι όπως εύστοχα σχολιάζει ο δημοσιογράφος κ.Σταύρος Θεοδωράκης στο άρθρο του «Όσα Πρέπει Να Ξεχάσουμε»², μάλλον είναι μεγάλη η λίστα για τους περισσότερους από εμάς. Πρέπει να ανατρέξουμε πρώτα στο ρουσφέτι που ζητήσαμε, τα φακελάκια στα Νοσοκομεία, την ουρά στην εφορία, την γραφειοκρατία, την εθνική μας πορνοστάρ που γυρνάει από Υπουργείο σε Υπουργείο με λιμουζίνα και τόσα άλλα. Όλα αυτά που εμείς ακόμα συντηρούμε.
Όχι όμως μιλώντας για «αξιοπρέπεια». Η αξιοπρέπεια χάθηκε ανάμεσα στα διακοποδάνεια, τα δώρα κι άλλα εισαγόμενα καταναλωτικά αγαθά πολυτελείας που αγαπήσαμε όλοι τόσο. Η αξιοπρέπεια χάθηκε ίσως ανάμεσα στις πολιτικές μας επιλογές και στην εμμονή μας να μην βάζουμε μυαλό. Η αξιοπρέπεια χάθηκε ή μάλλον έγινε «διαθέσιμη» σε εκείνη την διαφήμιση γνωστής ελληνικής τραπέζης που μας προέτρεπε να κάνουμε το «ξεκίνημα» μας με ασφάλεια… Χάθηκε στην καπιτονέ μπερζέρ και την «αρχοντικιά» ροτόντα…
² http://www.protagon.gr/Def
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου