Όνειρο ήτανε;*

Πώς είναι να κρατάς μια πεταλούδα στα δυό σου χέρια; Πώς είναι να σου δίνει ένα εισιτήριο για το όνειρο που κρυφά οι μνήμες σου οι παιδικές ψιθύριζαν για χρόνια; Με ρωτάς πώς είναι κι εγώ ήδη ταξιδεύω. Χάνομαι με κλειστά τα μάτια. Περπατώ με τα χέρια ανοιχτά, ψηλά σε ο,τι είχα ονειρευτεί. Ο,τι είχα ζωγραφίσει στα όνειρά μου. Κι αρχίζω να βάζω μουσικές σε κάθε εικόνα. Σε κάθε σιωπή. Γιατί η μουσική είναι ο λόγος. Το τραγούδι η αιτία.

Μια μέρα πριν κοιτούσα έξω. Μακριά από εκεί που έφτανε το βλέμμα μου. Πιο μακριά από εκεί που ταξίδευε το φως τη σκέψη μου. Και πήγα τόσο μακριά που εκείνες οι πεταλούδες έμοιαζαν να σκεπάζουν με τα φτερά τους ολόκληρη την πόλη. Και με τα χρώματα τους έστηναν παραμύθια σε κάθε γωνιά. Κι όταν ένα παράθυρο άνοιγε, μια νέα ιστορία ξεκινούσε από εκεί ψηλά. Μια χούφτα πεταλούδες που ξεχύθηκαν για να μιλήσουν για ιστορίες, παραμύθια βγαλμένα μέσα από τη μουσική. Κι είναι τέτοια η ομορφιά τους που σε καθηλώνει. Σου μιλάει σε μια άλλη γλώσσα. Μάλλον δεν την καταλαβαίνεις. Αλλά έχεις χάσει τη μιλιά σου. Και θέλεις τόσα να πεις. Θέλεις τόσα να γράψεις. Γράφεις απλά σε δυο γραμμές στο μήνυμα: Είναι όνειρο εδώ. Το ζω. Μη με ξυπνάτε... Κι αρπάζεις κάθε εικόνα. Θέλεις να τρέξεις. Θέλεις να φωνάξεις. Θέλεις να κοιτάξεις ψηλά. Τον ήλιο που λάμπει.  Κι είναι εκεί για σένα...
Κι είναι κι εκείνα τα όνειρα που τελικά έχουν οδό κι αριθμό. Και ζουν εκεί που υπάρχει ακόμα η αθωότητα.  Και μπορεί να έχουν περάσει χρόνια για να θυμάσαι τι ήταν εκείνο που σε έκανε να θες να ζεις κάθε χρόνο την ίδια γιορτή. Να μπαίνεις σε έναν άλλο κόσμο που ενώνεται μια φορά το χρόνο για πει ακόμα άλλο ένα παραμύθι. Με μουσικές και χρώματα. Αλλιώτικα. Είναι η ίδια γιορτή που μας μάζευε γύρω από ένα τραπέζι. Να γελάμε, να τραγουδάμε, να σηκώνουμε ψηλά χαρτάκια και να στήνουμε τη δική μας γιορτή. Εγώ, οι γονείς, τα αδέλφια. Κι αν μεγαλώσαμε; Κι αν η οικογένεια έγινε λίγο μεγαλύτερη; Η γιορτή στήνεται ακόμα. Κι είναι παρέα μας ο ενθουσιασμός κι οι αναμνήσεις που μας φέρνουν κοντά. Μας φέρνουν εικόνες. Μας φέρνουν ήχους γνώριμους.

Κι είμαι κι εγώ τώρα εδώ. Και περπατώ τα όνειρά μου. Κι αφήνομαι στην γιορτή. Ο ενθουσιασμός γίνεται φίλος και η έκπληξη για την ομορφιά του τόπου γίνεται καρφίτσα δίπλα στο χαμόγελο. Κι αυτό το πήρα μαζί. Όπως πάντα μαζί με τις αναμνήσεις. Και θα αναρωτιέσαι αν σε μια βαλίτσα χωράνε αναμνήσεις; Αναμνήσεις και όνειρα. Και ένα μικρό ύφασμα τυλιγμένο για την τύχη. Τυλιγμένο για να ταξιδέψει εκεί που η γιορτή έχει στηθεί. Μια μικρή σημαία. Που έφερε φως. Φως, ήλιο κι ομορφιά σ' αυτά τα μακρινά μέρη. Μια μικρή σημαία που χωράει μια μεγάλη αγκαλιά. Μια μικρή χώρα που όταν θελήσει γίνεται μια τέτοια αγκαλιά. Με τους ομορφότερους ανθρώπους. Και τις πιο όμορφες λέξεις. Αληθινές. Αληθινά ωραίες.

Δωμάτιο με θέα, μου λένε. Δωμάτιο #511. Και τρέχω μέχρι ψηλά. Πετάω μαζί με ο,τι έφερα μαζί. Τις αναμνήσεις και λίγο απ' τα όνειρα. Για να τα κάνω ένα καινούριο παραμύθι. Δικό μου. Στέκομαι λίγο εκεί ψηλά. Σε ένα μικρό δωμάτιο που χωράει όλες μου τις σκέψεις, τις προσδοκίες και λίγη λάμψη από τον ήλιο που ακόμα είναι ψηλά.  Βγαλμένο από κουκλόσπιτο. Ναι, σαν σοφίτα από κουκλόσπιτο. Παράθυρο με θέα. Κι ο ουρανός έχει ένα χρώμα μαβί. Για να σου θυμίζει κάτι από άλλες εποχές. Για σοφίτες με θέα πάνω από την πόλη. Για λόγια ειπωμένα δίπλα σε ένα παράθυρο. Κι υποσχέσεις λίγο πριν πέσει η νύχτα. Είναι οι  νύχτες εδώ που για λίγο καιρό δεν κρατούν πολύ.Ασυνήθιστα λίγο. Κι είναι αλλιώτικα μαγικό. Κι εγώ είμαι εδώ. Κι απλώνω λίγο τα χέρια έξω από το παράθυρο να νιώσω ότι είναι αλήθεια. Κι ότι εγώ είμαι εδώ. Και κλαίω για τις εικόνες που παίρνουν θέση μια-μια μέσα μου. Και θέλω να τις κρατήσω εκεί για πάντα. Σαν κάτι ωραίο. Σαν κάτι αληθινά ωραίο.
Νιώθω ότι θέλω να γράψω. Να σταθώ εκεί δίπλα στο παράθυρο κι απλά να αφήσω τις λέξεις να τρέξουν στο χαρτί. Χωρίς πληκτρολόγιο. Μόνο χαρτί και μολύβι. Και μια μουσική. Εκείνη κι εγώ στο δωμάτιο με θέα. Και σαν ανοίξεις τα μάτια σου ξανά θα είναι δύο πεταλούδες εκεί ανάμεσα στα μαλλιά σου για να σου θυμίσουν ότι εκεί έξω είναι η γιορτή. 


Θα αρπάξεις την φωτογραφική μηχανή, θα κοιταχτείς στον καθρέφτη, λίγο ροζ στα χείλη κι ένα χαμόγελο. Και να ΄σαι . Εκεί ανάμεσα στους πιο όμορφους ανθρώπους. Για να σου θυμίζουν τη μεγάλη αγκαλιά που κάνει εκείνη η μικρή χώρα όταν κάνει όμορφα πράγματα. Μαγικά. Τρέχουν. Χαμογελούν. Σε παίρνουν αγκαλιά. Σου δίνουν το χέρι. Και σου λένε: έλα μαζί. Αύριο είναι η μεγάλη μέρα.  Και τότε πιστεύεις ότι αυτό μετράει τελικά. Το χαμόγελο λίγο πριν τη μεγάλη στιγμή. Κι η πίστη ότι όλα μπορεί να συμβούν. Κι εγώ είμαι εδώ. 

Και λίγες ώρες πριν τη μεγάλη στιγμή, θέλεις να ζήσεις λίγο ακόμα την περιπέτεια που σε έφερε τόσο μακριά. Μέχρι εδώ. Και μια γέφυρα θα σε πάει στη χώρα των παραμυθιών. Εκεί που τα σπίτια έχουν χρώματα. Ένα για κάθε παραμυθένια σκέψη. Και παράθυρα μέχρι ψηλά για να βλέπουν τα χρώματα του ουρανού τις νύχτες. Εκεί που μια αγκαλιά αστέρια θα συναντηθούν για να φτιάξουν σχήματα και χρώματα για να πατήσεις πάνω και να φτάσεις στις γειτονιές που ζουν τα όνειρα και κρύβονται οι στιγμές οι ονειρεμένες. Εκεί ο κόσμος κάθεται δίπλα στα κανάλια και χαίρεται με το καθετί  Με μια λιακάδα. Με λίγο καλοκαίρι μέσα στην άνοιξη. Και μπορεί να μη σου χαμογελάσουν με την πρώτη ματιά  Έχει κι αυτό το αλλιώτικό του. Τη μαγεία του να ανακαλύπτεις τους ανθρώπους. 

Απόγευμα. Μια αγκαλιά Ελλάδα. Με σημαίες που ταξίδεψαν μέχρι εδώ για να ζήσουν τη μαγεία της γιορτής που κάθε χρόνο στήνεται σε μέρη διαφορετικά. Κι οι άνθρωποι ανοίγουν τα χέρια και γίνονται όλοι μια μεγάλη αγκαλιά. Με χρώματα πολλά. Και μυρωδιές όμορφες. Και με λέξεις που θυμίζουν κάτι από τα μέρη τους. Μαγεία μοναδική να το ζεις. Κι οι αγκαλιές μπλέκονται. Οι φωνές ενώνονται. Τα χέρια χαλαρώνουν. Κι όλα τώρα πια είναι γιορτή.  Η γιορτή που με έφερε ως εδώ. Κι όλα είναι τραγούδι. Όλα είναι μουσική. 
Διαβάζω ένα τελευταίο μήνυμα στο κινητό: "Ζήσε. Ζήσε το όνειρο. Κάνε τη νύχτα δική σου". Και πριν τρέξω ξανά στις αναμνήσεις, μια αγκαλιά δίπλα και δυο ζεστά χέρια θα μου θυμίσουν ότι είναι αλήθεια. Κι εγώ το ζω. Πόσα ταξίδια μπορεί να έκανα εκείνο το βράδυ; Πόσο ψηλά μπορεί ένα όνειρο να σε πάει; Και πέταξα ψηλά στη Σουηδία. Και λίγο πιο δίπλα στην Δανία ως την Ολλανδία. Και μετά μια βόλτα ως τη Γαλλία, την Αγγλία, την Ιταλία. Και μακριά ως το Αζερμπαϊτζάν και τη Ρωσία. Μα πάνω από όλα πέταξα με φτερά σε χρώμα λευκό και γαλανό. Ψηλά για την χαρά. Ακόμα πιο ψηλά. Κι ήμουν τελικά κι εγώ εκεί.

Και ταξιδεύοντας πάντα θα ψάχνω να βρω εμένα. Εμένα λίγο μακριά. Λίγο πιο μακριά απ' όλα. Γιατί ταξιδεύοντας πάντα θα ψάχνεις να βρεις τον εαυτό σου. Κι εκείνα που η καθημερινότητα σου κρύβει καλά. Κι εγώ πάντα θα ταξιδεύω. Για μένα. Για εκείνα που ονειρεύτηκα. Και ζωγράφισα κάτι τέτοιες νύχτες φεγγαρολουσμένες. Σαν απόψε. Κι οι δυο πεταλούδες μ' ακολούθησαν μέχρι πίσω. Και σ΄όλο το ταξίδι της επιστροφής τυλιγμένες κάπου ανάμεσα στα μαλλιά μου εκείνες μου ψιθύριζαν για μουσικές και λόγια. Κι εγώ τους μιλούσα για εκείνη. Για σένα. Για μας. Για τα δικά μας παραμύθια. Εκείνα που γράφουμε κάθε μέρα. Με τη δική σου αθωότητα και τις δικές μου αναμνήσεις.

Και λίγο πριν κοιμηθείς άρπαξα μια πεταλούδα και την ακούμπησα απαλά στο μικρό σου μαξιλάρι. Για να μπλεχτεί στα πυρρόξανθα μαλλιά σου. Για να σου πει το παραμύθι που έζησα εκεί στη μακρινή Σουηδία. Για να σου πει για την ευχή που κάθε χρόνο, λίγο πριν φύγει ο Μάης, έκανα. Σαν τις ευχές που γράφουμε μαζί κάθε βράδυ και τις στέλνουμε ψηλά. Στο δικό σου φεγγάρι, ναι, πλάι στα μικρά σου αστέρια. Για να ξυπνήσεις μέσα στα χρώματα της. 

Κι άλλη μια για να στείλω ένα αγαπημένο ευχαριστώ. Για να πει ότι η ομορφιά έχει όνομα. Κι αν κάτι έχεις στο μυαλό, ονειρέψου το. Γιατί τα όνειρα πάντα θα σε βρίσκουν όπου κι αν είσαι. Αρκεί να τους μιλάς. Αρκεί να τα ζήσεις και με κλειστά τα μάτια. Αρκεί να είσαι εδώ κοντά. Τα όνειρα έχουν οδό και αριθμό. Το δικό μου. Το δικό σου...


Ευχαριστώ #Oriflame Greece !

#Eurovision ERT 
#PED (ακά Post Eurovision Depression, Omg!) #RVS next year in Denmark (?)







Σχόλια

  1. Αχ τυχερούλα μου! Τι φοβερή περιπέτεια! Ζήλεψα...Μπράβο και πάλι μπράβο! Δεν ήταν όνειρο, αλήθεια ήταν...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Εζησες ένα απίστευτο όνειρο!!!!!!!!!Που τελικά ήταν αλήθεια... Μέσα απο τα δικά σου μάτια και τα λόγια σου ήμουν και εγώ εκει!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις