Το ωραίο και το αληθινό*

Της Διονυσίας Μπίθα
Κοινωνικής Λειτουργού


Σε είδα εκεί κάτω από το φως του ήλιου.
Σε είδα να κλείνεις τα μάτια και να τρέχεις πίσω στους αιώνες.
Σε είδα να ψάχνεις πίσω από τους χιτώνες των αγοριών και των κοριτσιών του χορού.
Σε είδα να μπερδεύεις τι είναι νέο, τί είναι παλιό.
Σε είδα να θαυμάζεις την ελληνική ομορφιά.
Σε είδα να γίνεσαι ύμνος και χορός.
Σε είδα να μιλάς με την ομορφιά.
Σε είδα να την κοιτάς στα μάτια και να ψάχνεις λέξεις για τη διαχρονικότητα και το μεγαλείο της.
Σε είδα να της φοράς στεφάνια και να παραμυθιάζεσαι με τα απλά.
Σε είδα να φοράς φτερά στο χρόνο και να γίνεσαι ιστορία και στίχοι του ποιητή.
Σε είδα να γίνεσαι ένα με τις σκιές και μαζί χέρι με χέρι να πιστεύεις ξανά.
Σε είδα να περιμένεις να δεις τη λάμψη εκείνης της φλόγας.
Σε είδα να σιγοτραγουδάςτον εθνικό ύμνο  από φόβο μη σε πουν κι εσένα εθνικιστή.
Σε είδα να θες να σηκώσεις κι εσύ την Ελληνική Σημαία ψηλά και να πεις η Ελλάδα ζει, ακόμα.
Σε είδα, όμως, να κρυφοκοιτάς και τον κύριο με το κοστούμι και την διπλανή κυρία με το ταγιέρ.
Σε είδα να λες κρυφά χωράνε επίσημοι σε τούτη την ιερή γη;
Σε είδα να αναρωτιέσαι ξανά και ξανά.
Σε είδα να κοιτάς γύρω σου για πιστέψεις ξανά ιδανικά.

Σε είδα και πίστευες στη φλόγα της ειρήνης.
Σε είδα και ήλπιζες στη ζεστασιά της.
Σε είδα να κοιτάς ψηλά  εκεί στον ουρανό.
 Σε είδα να ακολουθείς με τα "φτερά" σου το περιστέρι της ειρήνης.
Σε είδα να επικαλείσαι κι εσύ το Θεό του Ήλιου και της ιδέας του Φωτός να στέλνει τις ακτίνες του. 

Σε είδα εκεί να σηκώνεις το βλέμμα μαζί με την ειρήνη, τη φιλία και την αλληλεγγύη και να πηγαίνεις παρακάτω. 

Σε είδα να γυρίζεις σελίδα.
Σε είδα να χαμογελάς.
Σε είδα να στέλνεις με τον άνεμο το μήνυμα.
Σε είδα να θες να φτάσει παντού.
Σε είδα να ονειρεύεσαι το κάτι να φτάσει για τα πάντα και στο παντού.
Σε είδα να τρέχεις πίσω από την φλόγα για να φτάσει κάθε γωνιά τούτης της γης.

Σε είδα και μύριζες Ελλάδα.
Σε είδα και φώναζες θα είμαι εδώ όσο αυτή η γη θα με καλεί.
Σε είδα εκεί παρελθόν, παρόν και μέλλον.



Φτάνει να μας δούμε κι εμείς.
Για να πάμε παρακάτω.
Για να πιστέψουμε σε κάτι με το τίποτα.
Στα απλά...






 Photo source:  
http://va-nil-le.tumblr.com/, http://le-sourire.tumblr.com/, http://www.olympic.org/ .

Σχόλια

  1. Για όλα αυτά που περιέγραψες τόσο τρυφερά, υπάρχει ακόμα ελπίδα γι΄αυτή τη χώρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις