Αγάπησε με...αγάπησε με*


Της Διονυσίας Μπίθα,
Κοινωνικής Λειτουργού


«Όταν αγαπάς κάποιον…
θα αρνηθείς την αλήθεια…θα πιστέψεις στο ψέμα… 
και θα υπάρξουν στιγμές που θα πιστεύεις ότι μπορείς στ’ αλήθεια να πετάξεις… 
Όταν αγαπάς θα γίνεις θυσία….θα ρισκάρεις τα πάντα χωρίς δεύτερη σκέψη… 
Θα διώξεις το φεγγάρι…για να βάλεις τον ήλιο στη θέση του…
όταν αγαπάς κάποιον….»*

Eίναι από τις πιο όμορφες ιστορίες που διάβασα ποτέ…Είναι από εκείνες που σε συγκινούν χωρίς μεγάλη δυσκολία… Είναι εκείνα που θαυμάζεις και θέλεις τα μοιραστείς…

Πόσο εύκολα μοιράζεσαι όμως τον πόνο, την απογοήτευση, το αδιέξοδο των συναισθημάτων σου; Πώς βρίσκεις δύναμη να αποδεχθείς αυτό που δεν ήθελες ποτέ να σου συμβεί; Αυτό που από την πρώτη κιόλας στιγμή ένιωσες όταν όλοι οι άλλοι δεν είχαν καταλάβει τίποτα…;

Η Kelle Hampton μητέρα δύο κοριτσιών σήμερα, κάνει αυτό που οι περισσότεροι γονείς δε θα μπορούσαν να κάνουν ποτέ...να μοιραστούν δηλαδή την προσωπική τους ιστορία, την γέννηση ενός παιδιού με σύνδρομο Down. Στις 22 Ιανουαρίου του 2010 γύρω στις τέσσερις το απόγευμα, η Nella Cordelia Hampton ήρθε στο κόσμο και μπήκε στην καρδιά της οικογένειας της για πάντα… Δύσκολο να περιγράψεις τέτοιες στιγμές, ιδιαίτερα όταν έχεις ζήσει το θαύμα της γέννησης…

Θα αφήσω τα λόγια της Kelle να πουν την ιστορία της…

«… Και τότε θυμάμαι απλά να μιλάω στον εαυτό μου…Σε λίγο θα γνωρίσεις την κόρη σου…Και θα αλλάξεις για πάντα. Εκείνη την στιγμή ακουγόταν ο ήχος από το αγαπημένο μας τραγούδι… When You Love Someone… κι άρχισα να κλαίω… Ο άντρας μου, οι φίλοι μας, ο μπαμπάς μου, οι μαίες…όλοι τους χαμογελούσαν και τα φλας άστραφταν… Λίγο ακόμα… Πόσο πονάει;

Και έσπρωξα μέχρι να δω το μικροσκοπικό σωματάκι να βγαίνει από μέσα μου…μέχρι που την ακούμπησαν πάνω μου….

…τότε ήξερα!

Ήξερα από το πρώτο κιόλας λεπτό ότι είχε σύνδρομο Down…κανένας άλλος δεν είχε καταλάβει… Την κρατούσα κι έκλαιγα. Έκλαιγα και έψαχνα παντού στο δωμάτιο κάποιον να μου πει ότι δεν είναι αλήθεια! Την κοιτούσα σαν να μην ήταν δικό μου παιδί…Θυμάμαι μόνο από αυτές τις στιγμές τα μάτια της… Άνοιγε συνέχεια τα μάτια της και με κοιτούσε  λες και κλείδωνε την ματιά της με την δικιά μου…

Αγάπησε με…αγάπησε με…Ξέρω δεν είμαι αυτό που περίμενες…αλλά σε παρακαλώ αγάπησε με…

Με πλησίασε η παιδίατρος λέγοντας μου: Πρέπει να σου πω κάτι… Τότε έκλαψα πολύ…Ξέρω τι πρόκειται να μου πεις...
Χαμογέλασε και μου έσφιξε το χέρι δυνατά…Το πρώτο πράγμα που θα σου πω είναι ότι η κόρη σου είναι πανέμορφη και τέλεια, αλλά υπάρχουν κάποια χαρακτηριστικά που με οδηγούν να πιστέψω ότι πάσχει από σύνδρομο Down

Επιτέλους, κάποιος το είπε…ένιωσα καυτά δάκρυα να κυλούν και να πέφτουν στο πρόσωπο του μωρού μου… Η πανέμορφη, τέλεια κόρη μας… Φοβόμουν να δω το πρόσωπο του άντρα μου, και δεν το έκανα… Απλά την φίλησα

Θυμάμαι όταν μου είπαν ότι θα ερχόταν η μεγάλη μου κόρη Lainey…άρχισα να κλαίω ξανά και προσπαθούσα να φανταστώ τι επίδραση θα είχε όλο αυτό στην Lainey…θα καταλάβαινε πως η ζωή μας θα ήταν πια διαφορετική… Κάποιος μου είπε μην κλαις, μην κλαις, έρχεται….


Δε θα ξεχάσω ποτέ το πρόσωπό της και το πόσο χαριτωμένα ήταν ντυμένη εκείνη την ημέρα…τα μάτια της έλαμπαν όταν μπήκε στο δωμάτιο τόσο που δεν μπορούσε να κρύψει τον ενθουσιασμό της μ’ εκείνο το ντροπαλό χαμόγελο.
Δε θα ξεχάσω την μέρα που το κορίτσι μου έγινε μεγάλη αδελφή… Ούτε την στιγμή που ακούμπησα στα χέρια της το μωρό…Κοιτούσα με αγωνία, με δάκρυα στα μάτια θαυμάζοντας πώς το μικρό μου κοριτσάκι μου έμαθε πώς να αγαπώ… Μου έδειξε πως μοιάζει η αληθινη, η ανιοδιοτελής αγάπη… πως είναι να λείπουν όλα αυτά τα στερεότυπα…
Ήταν υπερήφανη…»
Κάπως έτσι ξεκινά η ιστορία της Kelle Hampton με την γέννηση της Nella Cordelia… ένα όχι και τόσο τυχαίο όνομα… Cordelia η γιαγιά… και Nella, εμπνευσμένο από το τραγούδι του Ennio Morricone, Nella Fantasia… αυτό ναι το ατμοσφαιρικό που σημαίνει «στην φαντασία μου»…

Αυτή είναι η Kelle Hampton… μια εμπνευσμένη μαμά σαν άλλες πολλές σε τούτο τον κόσμο που μας μαθαίνει ότι το θαύμα της ζωής όσο διαφορετικό, όσο αναπάντεχα περίεργα κι αν έρθει στη ζωή μας ένα πράγμα μόνο κουβαλάει μαζί του…την αγάπη… την αληθινή αγάπη...


 
H Kelle Hampton αποφάσισε να μοιραστεί την ιστορία της και να ξεκινήσει το Nella's ONEder Fund ¹ με σκοπό την συγκέντρωση χρημάτων με σκοπό να συνδράμει την προσπάθεια του National Down Syndrome Society² works να δημιουργήσει μια κοινωνία που θα αποδέχεται πλήρως τα άτομα με σύνδρομο Down…

 Όταν αγαπάς κάποιον...




¹Nella's ONEder Fund

²National Down Syndrome Society





Join the Linkwise Affiliate Network!

Σχόλια

  1. δεν έχω σταματήσει να κλαίω το τελευταίο δίωρο που διαβάζω το μπλογκ. σ'ευχαριστώ που το μοιράστηκες, το ανέρτησα και εγώ στο fb και ελπίζω την επόμενη φορά που θα μιζεριάσω ή θα ζοριστώ, να σκεφτώ μόνο... αυτό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. απλά καταπληκτικό!!στην αρχή δάκρυσα...αλλά μετά πήρα δύναμη!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ο θείος της Μελίνας μου (αδερφός του άντρα μου) έχει σύνδρομο Down. Η Μελίνα απο μωρό ακόμα μας έδειξε και μας δείχνει καθημερινά αυτό ακριβώς: την άνευ όρων και χωρίς στερεότυπα αγάπη. Όταν μπαίνει ο Βάκης στο σπίτι δεν υπάρχει κανείς άλλος στον κόσμο γιαυτήν. Είμαι τόσο περήφανη γιαυτό.
    Πολύ συγκινητικό κείμενο. Ανατριχιαστικό μάλλον. Ακόμα κι όταν ζείς σε μία οικογένεια με ένα τέτοιο παιδί, δεν μπορεί κανείς να φανταστεί πώς το βιώνει η μάνα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Απίστευτη ιστορία! Με πόση υπερηφάνια, αξιοπρέπια και απεριόριστη αγάπη την υποδέχτηκαν και την μεγαλώνουν. Και εγώ γκρινιάζω που ακούω 150 φορές την ημέρα τη λέξη μαμά!!!! Στην παιδική μου ηλικία είχα φίλη "καλοκαιρινή"¨που αν και μεγαλύτερη κατά 15 περίπου χρόνια κάναμε υπέροχη παρέα. Και ακόμα ρωτάει για εμένα τους γονείς μου (τι πλάσμα!!!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Το blog της Kelle είναι απερίγραπτα όμορφο, για εμένα τουλάχιστον.
    Θυμάμαι ότι διάβασα για τη γέννηση της Nella όταν ήμουν έγκυος στο δεύτερο γιό μου... δεν θα το ξεχάσω ποτέ!
    Από τότε το blog της έγινε must.
    Τόσο μα τόσο αγαπημένη η Kelle...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Η L. ακριβώς από πάνω στα σχόλια μου έστειλε αυτο το κείμενο πριν λίγους μήνες. Μια πολυ ιδιαίτερη κ δύσκολη μέρα για μένα. Αυτο το κοριτσάκι το έχω αγαπήσει όπως κ τη μαμά της κ ας είναι στην άλλη άκρη του κόσμου δυο άγνωστες. Εκλαψα πολυ όταν το πρωτοδιαβασα κ Χαμογέλασα όταν η μεγάλη της αδερφή την πρωτογνωρισε τόσο αυθόρμητα χαρούμενη :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ...κι εγώ το ίδιο! Λίγους μήνες μετρούσα σαν μαμά έκλαιγα για μέρες! Διαβάζοντας ξανά και ξανά... Χαμογελούσα πάντα κι εγώ όμως στη σκέψη ότι η αγάπη κρύβει τέτοια δύναμη χχ

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις